Hvernig getur mögulega verið að við séum skyld?

Gærdagurinn var one hellish day. Eftir að hafa fundið út upp á eigin spýtur hvenær vélin hans Inga Þórs lenti hófst biðin (vélin lenti 18.30). Ég bjóst við að hann mundi senda mér sms eða jafnvel hringja og svo færi ég og pikkaði hann upp á Norreport. En nei, ekkert samband frá Inga Þór. Stjáni var búinn að hringja í mig og spyrjast fyrir um drenginn og við ákváðum að við skyldum bæði fara að hann. Þegar tveir tímar voru liðnir frá því að vélin lenti og ég farin að hringsóla um stofuna eins óð hringdi síminn. Þá var það týndi sonurinn... ENNÞÁ ÚT Á FLUGVELLI!!!! Þá hafði hann gleymt að kaupa danskar krónur og átti bara eitt pund og tvær danskar krónur. Fólkið í exchange klefanum vildi ekki taka á móti þessu eina pundi til að drengurinn fengi 22 kr. minimum til að komast í lestina og til systur sinnar. Á endanum leyfðu þau honum að hringja. Ingi Þór hafði reynt ýmsar leiðir til að afla sér þessara 22 kr. sem nauðsynlegar voru. Hann hafði fengið pennasett gefins á flugvellinum í Manchester og reyndi nú í fyllstu örvæntingu að selja það. Enginn vildi kaupa af honum en einn hlustaði þó á sorgarsöguna og sagði síðan nei við hann. Pælið í því. Af öllu þessu fólki var enginn tilbúinn að gefa honum 22 kr. eða kaupa af honum penna fyrir 22 kr. What is the world coming to? Sem betur fer er þetta indæll og skemmtilegur drengur (með allt of sítt hár þó) og það varð honum til happs. Fólkið í exchange klefanum miskunnaði sig yfir honum og leyfði honum að hringja. Ég tók auðvitað flippið í símann þegar hann hringdi en fór síðan bara að skellihlæja að honum. Eftir að símtalinu lauk horfði hann á konuna sem leyfði honum að hringja og rétti henni plastpennann. "You deserve this!" En konan vildi hann ekki þannig að Ingi Þór á ennþá pennann góða (?). Svona kemur bara fyrir Inga Þór!!! Hann hafði ennþá trú um að hann myndi redda þessum örfáu krónum en ég sagði honum bara að setjast niður og bíða, ég skyldi sækja hann. Svo endaði reyndar með því að Stjáni fór að sækja hann. Klukkan 21.30 var hann síðan loksins kominn heim til mín en þá þurftum við að borða á methraða vegna þess að við vorum orðin allt of sein í partý.

Partýið var hjá Tine, vinkonu Esben. Þar var drukkið og kjaftað og svona dótarí. Svo fórum við í partý hjá Danmarks Design Skole á Njálsgötu hér í bæ. Það var eins og að koma inn í ævintýraheim. Alls konar flott list. Inn í einu herberginu var rosalega bjart og búið að strekkja snúrur á milli allra veggja. Á snúrunum voru síðan fullt af sniglum. Sumir voru með fána, aðrir ekki. Mjög flott. Við einn vegginn var vaskur og þar var þessi heljarinnar ósköp af sniglum. Fleiri með fána, enn fleiri ekki með fána og sumir að gera það. Við keyptum fullt af bjór og fórum síðan að mingla. Enduðum inn í einu listaverkinu. Það var svo nokkurs konar bíll/geimskip/tímavél. Við stjórnvölinn voru tveir menn að drekka bjór. Einn þeirra hafði ég hitt fyrr um kvöldið við barinn og þá sagði hann að koma síðan og hitta hann "in the spaceship." Ég hélt reyndar að maðurinn væri bara smá kúkú þannig að ég kinkaði bara kolli. Svo var hann bara þarna. Í farþegarrýminu voru æðislega þægilegir sófar og á milli þeirra eitt stykki borð. Á borðinu var eldgömul ritvél. Þar var hægt pikka eins og maður vildi. Ég skrifaði meðal annars: Kamilla og Ingi Þór eru best í heimi og ég elska mömmu og pabba rosa rosa mikið. Mjög sentimental. Þar voru líka gervirifflar og alls konar dótarí. Svo kíkti maður bara út um gluggann og horfði á allt fólkið í partýinu. Mjög gaman.

Svo varð allt rafmagnslaust. Sem var reyndar bara mjög gaman en þegar þó nokkur tími var liðinn var okkur hætt að lítast í blikuna. Fólkið fann líklegast bara ekki rafmagnstöfluna þannig að við fórum bara enda var fólkið farið að tínast út. Þá fórum við á Riesen þangað til pleisinu lokaði. Mjög gaman. Endastöðin fyrir heimför var síðan Ideal Bar en þá varð ég orðin dauðþreytt en Ingi Þór heimtaði bara j&d í kók og var í bananastuði. Á endanum þurfti ég að sannfæra drenginn um að koma heim. Hann ætlaði víst bara að labba heim með vini sínum en það hefði tekið þá alla vega hálftíma. Svo komum við heim og Ingi Þór lagðist upp í sófa og sagðist ekkert vera þreyttur og fór að horfa á sjónvarpsmarkaðinn. Ég fór á klóið og þegar ég kom aftur inn í stofu var hann rotaður. Hann er meira að segja ennþá rotaður núna... Until next time...